شلوغی

۲/۱۲/۱۴۰۱

باورم نمی‌شود این مشغله‌های پوچ و بادکنکی را. آن‌قدر سرم شلوغ است که از ریتم نرمال زندگی یک انسان معمولی افتاده‌ام. تنها سر قرارهای کوچکم می‌مانم و دیگر کار و کار و کار.

خودم را بکشم روزی ۲۵ صفحه می‌خوانم، یک فیلم هم می‌بینم و دیگر ول معطل هستم. از هشت صبح تا خشت شب یک‌سر کار می‌کنم و تهش هیچی به هیچی. این هفته باریم شیرین است. چهارشنبه به سخنرانی رضایی‌راد در خانه هنرمندان می‌روم، پنج‌شنبه اجرای رضا دعوتم و شنبه هم اجرای کیمیا. این احوال باز اندکی از رخوت درم آورد. به امید بیشتر شدن آن‌ها.