دوباره تهران

۱۴۰۱/۱۰/۴

 

و دوباره تهران؛ امروز برگشتم و همین حالا رسیدم. حقیقتش را بخواهید دلم برای محله‌مان تنگ شده بود. پر از دود و کارتن‌خواب. همان کارتن‌خواب‌های همیشگی که گه‌گاه با آن‌ها سلام‌وعلیکی داشتم و البته دارم. آرمین خواب بود و سعی کردم بیدارش نکنم که البته ریدم. بیدار شد و باهم صحبت کردیم. از این در و آن در. فردا باید بروم سر کار. همین. اتفاق دیگری که خاصیت گفتن داشته باشد نیافتاد.